آویز نامرئی

می‌ گویند مرور خاطرات چیزی را در مغز تغییر می‌‌دهد، منظورم تغییر فیزیکی‌ است، تغییر واقعی‌. یعنی‌ اگر مثلا شما بنشینید و به خاطرات اولین شمال رفتنتان فکر کنید، آن‌ قسمت از مغزتان که مسٔول حفظ خاطرات شمالتان است، تغییر می‌ کند، نرون‌های جدید به وجود می‌‌آیند یا چه می‌‌دانم اتصالات جدید تشکیل می‌‌شود و این تغییر, قابل رویت است, قابل اندازه گیری است. این تغییر فیزیکی‌، نتیجه ا‌ش تغییر تدریجی‌ آن‌ خاطرات است در ذهنتان.

حال این ها را بگذارید کنار تغییر تدریجی‌ علایق، سلیقه‌ها و طرز فکرتان در طول زمان. 

دیده اید باران می‌‌بارد؟ دیده اید آب که جاری می‌‌شود روی زمین و می‌‌ریزد درون چاله‌های کوچک و بزرگ و سر ریزشان می‌‌کند؟ داشتم فکر می‌‌کردم چقدر آدم شبیه است به این تصویر، به این چاله های آب. این جاری شدن آب و خاک به جسممان، این توقفگاه موقتی ماده بودن، این تغییر شکل دادن، این حرکت و سیلان و موقتی بودنمان، این آویز نامرئی... .